Pure inspiratie vinden
Het is misschien wel een van de meest gestelde vragen die ik tijdens een interview over het vak krijg: wat zijn de trends die voor dit jaar of komend jaren gelden? Braaf geef ik altijd een antwoord, al weet ik vaak ook niet wat het precies allemaal gaat worden. Met een beetje mazzel heb ik het achteraf nog bij het rechte eind gehad.
Foto's: Remko Kraaijeveld
Toch verbaast de vraag mij wel. Of misschien niet zozeer de vraag, maar wel de beweegreden van ons als ijsbereiders en patissiers om vast te houden aan bepaalde stromingen, ideeën en inspiraties die niet per se onze eigen zijn.
Bij dit soort vraagstukken heb ik zelf altijd de behoefte om even de tijd te nemen om goed te bedenken wat nou eigenlijk de kwestie is. Als ik ga kijken naar een gebied waar ik een grote affiniteit mee heb, de schilderkunst, dan zie ik ook stromingen. Zeker ten tijde van de verlichting, na de donkere periode van de middeleeuwen, is er op het gebied van kunst enorm veel veranderd. Je zou haast zeggen dat toen de artistieke versie zich ontpopte van ‘le nouvelle cuisine’.
‘Wat ervaart jouw gast als ze bij jou een ijsje komt eten?’
Ware evolutie
De eeuwen die volgden, typeerden zich steeds weer door een ware evolutie. Impressionisme, surrealisme, jugendstil, kubisme en ga zo nog maar door. Keer op keer werd de wereld door elkaar geschud en kwam er een revolutionaire verandering in hoe we naar kunst kijken, beleven, maar bovenal hoe we deze maken en met welke materialen en grondstoffen.
Als ik dit weer terugvertaal naar het culinaire van deze aardkloot zie ik - zoals eerder gezegd- ook zulke veranderingen: le nouvelle cuisine, de new Nordic cuisine en de bekende Spaanse inquisitie ten tijde van El Bulli. Eigenlijk daarvoor was er al een grote verandering toen de ‘service à la russe’ de ‘service à la française’ verving; de verandering waarbij het eten niet in een keer op tafel werd gezet, maar in gangen werd geserveerd.
Terugkomend op mijn verbazing; die ligt niet zozeer in het feit dat we ons laten meedeinen met de stroming der tijd. Dit is hoe wij als mens goed gedijen en hierin ligt juist een essentieel deel van onze vooruitgang als diersoort ten grondslag. Het vraagteken dat ik er meer bij heb staan, is dat we ons meer laten inspireren door de externe factoren binnen onze eigen bubbel, in plaats van buiten onze bubbel kijken of misschien nog wel beter, we binnen in onszelf kijken. Het enige echte vacuüm.
Pure inspiratie vinden
Sommigen van jullie zullen mij wellicht reeds zijn ontvolgd op Instagram omdat ik meer plaatjes deelde van schilderijen dan van taartjes en desserts. Een deel daarvan zal reeds gestopt zijn deze nederige column te lezen omdat ik over heel iets anders begon dan onze oorspronkelijke culinaire atmosfeer.
Maar om pure inspiratie te vinden, om uit te vinden wat niet de wereldwijde trends of hypes zijn, maar wat jouw beweging is in deze eetbare beweging, is het ontdekken van andere werelden; de weg die je moet bewandelen. Buiten je eigen kring, of juist in je eigen gedachtes. En of dat nou kunst is, of een andere bron die je aanboort, dat is eigenlijk niet belangrijk. Als we teruggaan naar de kern van alles dat bestaat, is de natuur altijd de enige bron waaruit je kunt putten. Elke vorm, kleur, bereiding, grondstof of inspiratie is links- of rechtsom altijd een product van de natuur.
Het zou mijns inziens dan ook een geweldige ontwikkeling zijn als we als ijs bereidend Nederland (en België) meer kijken naar wat we zelf willen, deep down: jouw natuur.
Nog even een persoonlijke anekdote in de laatste alinea; als ik uit eten ga - iets dat ik heel graag doe - bezoek ik een bepaald restaurant om de smaken en de beleving te ervaren van de chef des huizes. Een bepaalde identiteit te ontdekken, uitpluizen en vooral consumeren. Een open vraag aan jou is: wat ervaart jouw gast als ze een ijsje komt eten? Ben je dan een restaurant waar een gedachte dan wel een signatuur op rust, of ben je als een anoniem restaurant met gerechten op de kaart die in iedere plaats te krijgen zijn?
Ben je niet altijd je eigen trend?
Dit is een artikel uit Vakblad IJs 58. Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Sluit dan abonnement af en ontvang vier keer per jaar Vakblad IJs.
|